Uit een gesprek met Louis Ferron voor Haarlems Dagblad

“Of ik vaak iets merk van appreciatie? Ja, ik ontmoet mensen die mijn werk boeiend vinden, dat in woorden willen vatten, het willen hebben. Nu ben ik geen ‘boodschappenjongen’ die de mensen zo nodig iets moois brengen moet, maar het is een goed gevoel een klankbodem, gelijkgerichtheid in het zien, enthousiasme te ervaren. Ik ben soms diep getroffen door de indringende wijze waarop mensen hun waarnemingen in het toch niet altijd gemakkelijke werk weten weer te geven.”

Over zijn schilderijen en tekeningen naar vliegtuigen, helikopters en schepen: “Ik was daar enorm door gegrepen, technische zaken hebben mijn werk vaak ideeën gegeven, evenals dieren trouwens. En soms vindt dat elkaar, bijvoorbeeld in die tekening van een kreeft, een vogel; die dieren hebben een mechaniek, technische elementen in zich.
De techniek zelf boeit me niet, het gaat mij om de uiterlijke verschijningsvorm. De eerste de beste fietsbel is voor mij al een wonder der schepping. De utiliteit wordt daarbij niet betracht. Uit diezelfde gesteldheid ontstaat ook mijn bewondering voor wat oud, doorleefd, roestig is. Niet vanuit ethische geroerdheid, maar zuiver om de verschijningsvorm, het esthetische.
Overigens wil ik daar wel bijvoegen, dat de menselijke kanten in mijn objecten me toch altijd het meest boeien. Bij de schilderijen staan picturale normen veelal voorop, maar bij de tekeningen komt het voorgaande sterker tot uiting.”