In verwondering op reis door de wereld van het beeld. Als ik teken, maar dat geldt ook voor schilderen, dan wil ik mij verbazen, verwonderen over de compositie, het gedrag van het materiaal, de lijn, de herhaling van de lijn, over de stip, de herhaling van de stip, over de immaterialiteit van geel op wit, over de groezeligheid van geel naast zwart, de golvende lijn op het onregelmatige bruin van MDF, over de onvolkomenheid van een getekend ruitjespatroon, het nietje als grafisch element, het poëtische van een handschrift.

De reis is een reis zonder routeplanner, want heel systematisch verloopt de reis niet. Intuïtief vervolg ik mijn weg. De richting van de tocht wordt bepaald door toevalligheden, die ik op mijn reis tegenkom.

Een kaartenbak met “monsters”, die ik gedurende een aantal jaren heb verzameld, levert een niet uitputtend overzicht van thema’s en inspiratiebronnen op:

een zakje lucht – onleesbare tekst – een assemblage van versneden uitnodigingskaarten – verknipte foto’s, aaneen geniet – envelop met roze voering met aangehechte stukjes ansichtkaart en een zonder, maar weer wel in een plastic hoesje – floppy – uitsnede uit groene dossiermap, met opdruk, en nog een, maar dan in het bruin –  over tekst getekend onregelmatig raster en een strak raster op een landkaart – tekening met ritmisch geordende streepjes – noppenfolie- interieur van een PGGM-envelop met een strak grafisch patroon – kopie van een kop – zelfportret met strepen van een kopieerapparaat – rode pijl op karton – microkosmos – vaas

Onbeduidendheden, die een gevoel van verwondering oproepen.